'Ασε με να ονειρεύομαι..

Και ξύπνησα συν τετριμμένη..νοιώθοντας 'άδεια..κενή. Όλο αυτό τόσο καιρό με είχε κουράσει..

Άνοιξα καλύτερα τα μάτια μου,και ήσουν εκεί. Έμοιαζες κάτι το τόσο όμορφο..ξένο αλλά γνωστό.
Στην αρχή αυτό με φόβισε και δίστασα..αλλά είχες γεμίσει ήδη την μέρα μου. Αυτό σε έκανε πιο ενδιαφέρον.. Μέρα με την μέρα σε συνήθιζα ολοένα και περισσότερο.. Δεν τολμούσα να σκεφτώ τι θα γινόταν αν ξύπναγα και δεν ήσουν εκεί. Ξεχνούσα το παρελθόν,γελούσα,μεθούσα με αυτά που μου έλεγες. Με άφηνες καθησυχασμένη..χωρίς γιατί.. και αυτό με έκανε να μην θέλω να ψάξω..να αρνούμαι να μάθω..μονό εσύ..εκεί..και τίποτα αλλό δεν ήθελα.
Μά τα γιατί γεννήθηκαν..η δίψα για μάθηση..ήθελα να τα μάθω όλα..να γίνω εσύ για να μπορώ να σε νοιώθω καλύτερα..να σε βοηθώ..τα πάντα εγώ για σένα για πάντα.
Χα χα! τι αστεία λέξη.."πάντα". Είναι πολύ ανόητη λέξη για κάποιον που φθείρεται.για κάποιον που δεν μπορεί να την ζήσει..Τα συναισθήματα όμως φθείρονται;;
Και έτσι άρχισα να μαθαίνω..η γνώση όμως σε έκανε τόσο άσχημο..μέχρι που έφτασα κάπου όπου δεν μπορούσα να συνεχίσω..Κατάλαβα ότι τελικά δεν ήξερα τίποτα. Ότι δεν σε ήξερα..δεν σε είχα γνωρίσει ποτέ μου.
Κάθισα και έκλαψα..για σένα; δεν ξέρω..για μένα πάντως έκλαψα. Έφταιγα εγώ που έψαξα; ή εσύ που δεν ήσουν εσύ; Και αποκοιμήθηκα..
Και ξύπνησα συν τετριμμένη..νοιώθοντας 'άδεια..κενή. Όλο αυτό τόσο καιρό με είχε κουράσει..