Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

9 Αυγούστου.



Ίσως και να ήθελα να αφιερώσω όλη την μέρα μου γράφοντας για σένα σήμερα αν ήμουν σίγουρη ότι θα καθόσουν να τα διαβάσεις ή ακόμα καλύτερα αν θυμάσαι ακόμα την ιστοσελίδα μου να μπεις.

9 Αυγούστου. Άλλη μία χρονιά

Σε έχω χάσει. Άφησες να σε αφήσω. Ύστερα προσπαθούσες να γατζοθείς επάνω μου για να μην με αφήσεις να φύγω. Αέρας ήμουν και δεν πιάστηκα. Πολλά τα λάθη μεγάλα τα πάθη. Τι να πει κάνεις για σένα και για μένα;; Εσύ έχεις κάτι να πεις;; Εγώ πολλά. Πάρα πολλά,μόνο που δεν βρίσκω,να,τις λέξεις. Δεν μου φτάνουν οι λέξεις,οι ήχοι,τα γράμματα ίσως.

Η απόσταση.

Αυτή κρατούσε το σπαθί και αφού μας έκοψε με μιας στα δυο έπαιζε σκίζοντας τα δέρματα μας λίγο,λίγο. Αυτά που ήδη μάτωναν από πόνο. Αγάπη;; Ποιος από τους δυο μας μπορεί να μιλήσει για αγάπη;; Εγώ σε κατηγορώ και λέγω πως δεν μπορείς. Πια δεν υπάρχεις. Ίσως το σώμα σου να γιορτάζει σήμερα τα γενέθλια σου όμως εσύ που με αγαπούσες έφυγες εκείνο το καλοκαίρι για πάντα.

Ματώνω. Ακόμα.

Περιμένω ακόμα εγώ.Εσένα.Κοιτάζοντας κάθε δειλινό που ο ήλιος πάει να κοιμηθεί πως έρχεται σκοτάδι. Και πάλι το σκοτάδι,εγώ,το δωμάτιο και οι κραυγές μου. Εσύ άφαντος.

Μηχανή χρόνου.

Αν είχα ένα τέτοιο μαραφέτι δεν θα ήξερα πως να το χρησιμοποιήσω. Παρελθόν;;
Μα όχι..,Μάλλον στο μέλλον θα πήγαινα και θα ερχόμουν να σε βρω. Φταίει που δεν μπορώ άλλο να περιμένω. Φταίει που ήσουν εσύ κ μου έμαθες πως να σε παίρνω αγκαλιά.

Άλλα βράδια.
Προσπαθώ να μην με πάρουν τα ζουμιά και κλίνω τα μάτια μου να σε βρω πάλι εκεί να μου χαμογελάς και να με κλείνεις στην αγκαλιά σου. Φτωχές όλες οι παρομοιώσεις για να το περιγράψω. Δεν μου φτάνουν οι λέξεις..

Ψυχές.
Αν κάτι έμεινε θα διάλεγα να θυμώσουν που και που..όχι εμένα..την χαρά που ένιωθες και άλλη τόση που έδινες εσύ. Κάτι που ξέχασα να πω εγώ είναι ευχαριστώ. Σ' ευχαριστώ.

Αν μπορούσε να πραγματοποιηθεί μία ευχή μου θα ήταν όχι να γύριζες..αλλά να ερχόσουν.
Μα είναι δική ΣΟΥ μέρα σήμερα,δικές σου οι ευχές.

Χρόνια πολλά.

"Και αν ποτέ πεις πως δεν υπάρχουν,αυτές πεθαίνουν"
Ξέχασα να σου πω..πως αν τις ξεχάσεις παύουν να υπάρχουν γιατί δεν έχουν λόγο πια να ζουν.

Σ' αγαπώ.

Δεν μου φτάνουν οι λέξεις.

Συγνώμη

1 σχόλιο:

  1. Εκφράζεις με πολύ όμορφο τρόπο τα συναισθήματα σου!
    Γενικότερα το άρθρο σε κάνει να καταλάβεις τα συναισθηματα σου έντονα,προς το πρόσωπο που αναφέρεσαι. Το blog σου είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, συνέχησε να γράφεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή