Της ανάμνησης το κλουβί

Αν είχα έναν κόσμο μόνο για 'μας θα σ' έκλινα εκεί μέσα να μην μπορεί να σε αγγίζει κανείς
Γιατί καρδιά μου ο κόσμος είναι σκληρός και γω πολύ μαλακή που άφησα να σε γδάρουν έτσι με τα νύχια τους.

Τους φοβάμαι μάτια μου όλους αυτούς..γιατί είδα την ζήλια στα μάτια τους και μετά είδα εμένα μόνη, γιαυτό θα σε έκλινα στον κόσμο μας..να μπορώ να σε φροντίζω μόνο εγώ και να 'σαι ευτυχισμένος εκεί μέσα.

Μα τα όμορφα πουλιά , χαίρεσαι να τα βλέπεις να πετούν ελεύθερα όπου θέλουν.
Δεν σου πάει η καρδιά να τα βλέπεις να μαραίνονται σε ένα κλουβί. Και εγώ αυτόν τον δρόμο ακολούθησα..της ελευθερίας και σε άφησα να πετάξεις μακριά..για όπου θες..

Και αν πίστεψα για μια στιγμή πως έμεινα μόνη..έκανα λάθος. Δεν μένεις πότε μόνος όταν δίνεις ελευθερία..γιατί τελικά πάντα εδώ είσαι και ας έφυγες

Να θυμάσαι όμως να προσέχεις στα ταξίδια σου..γιατί υπάρχουν κυνηγοί..που δεν διστάζουν..και δεν σέβονται..

Να θυμάσαι να προσέχεις..

..γιατί εγώ δεν μπορούσα να σε βλέπω σε κλουβί.