Λάμπα

                                                      
Και μέσα στης αβύσσου μου τη ζάλη
είδα φως και θάρρεψα πως ξημέρωσε.
Η λάμπα ήταν.Αυτή που έχω ξεχασμένη
να φωτίζει κάτι τις από την ύπαρξη μου.
Ηπατήθην .Από μία λάμπα.

Κάπου ανάμεσα στο όμορφο και στο υπέροχο.

Θέλω να σταματήσει ο χρόνος
Κάπου ανάμεσα στο όμορφο και στο υπέροχο.
Δεν θέλω να μετράνε τα λεπτά όταν σε έχω στην αγκαλιά μου.
Έτσι παγωμένο που θα βρεθεί το σύμπαν
μόνο εγώ και εσύ να αναπνέουμε τον καημό του έρωτα
δίχως να γνωρίζουμε πιο είναι το λάθος και το σωστό.
Να μπορώ να σε αγγίζω και να ξέρω
πως υπάρχουμε στα όνειρα σου
Πως ζεις με μας για μας.
Πέφτοντας η νύχτα
να ασημίζει το φεγγάρι
μέσα στη ψυχή σου
να καθρεφτίζει τη μορφή
τη δική σου και τη δική μου
Περιττή απο γήινες ενδυμασίες
Ενωμένοι
Δημιουργώντας ένα σώμα με δύο καρδιές.

Θέλω να φαντάζομαι. Άσε με να το κάνω. Μαζί σου.