Χαμένες ελπίδες

Έτσι και εμένα με άφησαν να ονειρεύομαι. Αθώες, λιτές, εφήμερες λέξεις..μου έλεγαν και γέμιζαν τον κόσμο μου. Πόσο αθώο όμως είναι κάτι το οποίο έχει μεγάλη επίδραση επάνω σου;;Κάτι το οποίο μπορεί να σε επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό; Αυτό το οποίο τώρα στάζει μέσα μου σαν καυτό κερί;
Γιατί μου είπαν κουβέντες που θάρρεψα πως ήτανε αληθινές ..και τις πίστεψα. Ήταν αυτό που ζητούσα..αυτό που ήθελα. Με φλόμωσαν με ψεύτικα όνειρα και ανεκπλήρωτα "θα". Μα το χείριστο ήτανε πως είπαν ότι ένοιωθαν..Είπαν ότι καταλάβαιναν Είπαν ότι θα βοηθούσαν..Είπαν ότι δεν θα έφευγαν..θα κάθονταν εδώ..στο πλάι μου..
Φυσικά όλα αυτά δεν ήταν παρά κίβδηλες υποσχέσεις..αναλήθειες..Και με μεγάλην μου λύπη δηλώνω "και πάλι"..
Και έτσι και εγώ ονειρεύτηκα μέσα στη πλάνη..αυτή που εσύ δημιούργησες για εμένα. Να σε ευχαριστήσω αν το επιθυμείς αλλά δεν χρειαζόμουν να ζήσω με ανυπόστατες ελπίδες..και εγώ τώρα σε αφήνω..ελεύθερο..μακρύα από την αγάπη μου. Δεν την αξίζεις ..εσύ ο ίδιος την σκορπάς από εδώ και από εκεί. Όχι δεν σκορπάς αγάπη..Σκορπάς μία λέξη χωρίς να έχει για σένα νόημα που προφέρετε α-γ-ά-π-η.