Αυτό του σώματος το ακάλυπτο στήθος
με τα χέρια μου να πιάνουν φωτιά
και το πρόσωπο σου να παίρνει μορφές αλλιώτικες
είναι για μένα ο έρωτας που με στοιχειώνει
τα βράδια που η νύχτα ανάβει δυο αστέρια
και ο άνεμος χαϊδεύει την κουρτίνα
όπως τρεμοπαίζει η φλόγα των κεριών
βλέπω το σώμα σου να χορεύει
της ηδονής τραγούδι,μα δικό μου
και όταν τα μάτια σου βρουν για στόχο τους τα δικά μου
τότε είναι πολύ αργά να κλείσω την μουσική που μας μαγεύει
και αβοήθητος βουλιάζω στο σώμα το δικό σου που γίνεται δικό μου
και όταν τα μάτια σου βρουν για στόχο τους τα δικά μου
τότε είναι πολύ αργά να κλείσω την μουσική που μας μαγεύει
και αβοήθητος βουλιάζω στο σώμα το δικό σου που γίνεται δικό μου
Και σε ακούνε η νύχτα και όλα τα αστέρια
πως καλείς για το γλυκό ξημέρωμα
και σαν φωνάξουν τον ήλιο
έχεις ήδη κοιμηθεί.
Γεια σου θεοδώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν η φωνή σου έγινε πιο εσωτερική, πιο αισθηματική- απλώνεις αλλιώς το μελάνι των λέξεων· νομίζω φτάνεις κάπου που είναι ορατό το κάστρο της ποίησης. Θα το κατακτήσεις.
Αλλά και το διάβασμα- διάβασμα.. έτσι;.
Να είσαι καλά! Καλό απόγευμα!
Σευχαριστώ Στρατή =) Χαίρομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο !!
μου αρεσε παρα πολυ δωρα ετσι να συνεχισεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ ωραίο ποίημα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές γιορτές=)
Σευχαριστώ! Καλά Χριστούγεννα !
ΑπάντησηΔιαγραφή